ဘုရားရွင္ဟာ ဘုရားအျဖစ္ ရေတာ္မူၿပီးတာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ ငါသည္ သမၼာသမၺဳဒၶ သံုးေလာကကထြတ္ထား ဘုရားအျဖစ္သို႔
ေရာက္ၿပီ၊ ငါသည္ ႀကီးစြာေသာ သံသရာ ဝဋ္ဒုကၡမွ လြတ္ေျမာက္ၿပီ၊ ငါသည္ သတၱဝါအေပါင္းကို
ဘဝသံုးပါးမွ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ တရားေဟာေတာ္မူႏိုင္ၿပီလုိ႔ ဆင္ျခင္ၿပီး ႏွစ္သက္အားရမႈ
ပီတိျဖစ္ေတာ္မူတယ္။ ထိုပီတိစိတ္ျဖင့္ အေနကဇာတိသံသာရံ စတဲ့ ဥဒါန္းဂါထာေတြကို က်ဴးရင့္ေတာ္မူခဲ့ျခင္း
ျဖစ္တယ္။ အဲဒီ ဥဒါန္းကိုဘဲ ဘုရားရွင္ ပထမဆံုးက်ဴးရင့္တဲ့ ေဒသနာေတာ္ျဖစ္လို႔ ပထမ ဗုဒၶဝစန = ပထမဆံုး ဘုရား စကားေတာ္ လို႔ လည္း
ေခၚၾကတယ္။
ဥဒါန္းဂါထာေတာ္အဓိပၸါယ္
အႀကိမ္ႀကိမ္
ပဋိသေႏၶေနရျခင္းဟာ ဆင္းရဲပင္ပန္းလွတယ္။ငါဟာ ခႏၶာအိမ္ကို တည္ေဆာက္သူ တဏွာ လက္သမားကို
စူးစမ္းရွာေဖြ မရႏိုင္တဲ့အတြက္ ဘဝမ်ားစြာ သံသရာတေလွ်ာက္ က်င္လည္ခဲ့ရၿပီ။ တဏွာေယာက္်ားလက္သမား၊
ယခု သင့္ကို ငါေတြ႔ၿပီ၊ သင္ဟာ ခႏၶာကိုယ္တည္းဟူေသာ အိမ္သစ္ကို ေနာက္ထပ္ေဆာက္ခြင့္မရွိေတာ့ၿပီ၊
ခႏၶာအိမ္တည္ေဆာက္ရာမွာ ထုပ္၊ ေလ်ာက္၊ ဒိုင္းျမွားအျဖစ္ အသံုးျပဳရတဲ့ ကိေလသာတရားေတြကို
ငါဖ်က္ဆီး ေခ်မႈန္းပစ္ၿပီ၊ မသိမႈအဝိဇၨာဆိုတဲ့အိမ္ရဲ့ အထြတ္ကိုလည္း ငါ ဖ်က္ဆီးလိုက္ၿပီ၊
ငါရဲ့စိတ္ေတာ္အစဥ္ဟာ ျပဳျပင္စီရင္မႈ ကင္းရာ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္ၿပီ၊ ငါဟာ
တဏွာကုန္ရာ အရဟတၱဖိုလ္သို႔ေရာက္ၿပီ၊ ဘုရားစင္စစ္ျဖစ္ေတာ္မူၿပီ။
ဤစာစုကို
ဆရာ ဦးေသာင္းလြင္ ေရးသားေသာ မိရိုးဖလာလြန္ဗုဒၶဘာသာ
စာအုပ္မွ ထုတ္ႏုတ္ေရးသားထားပါသည္။
