ဗုဒၶသည္ ဘုရားျဖစ္ၿပီးလို႔ (၄၉)ရက္အရ လင္းလြန္းပင္ရင္းမွာ
စံေနေတာ္မူစဥ္ ျမန္မာျပည္သား တပုႆနဲ႔ ဘလႅိကကုန္သည္ညီေနာင္ဟာ ဘုရားရွင္ထံ ေရာက္သြားတယ္။
မုန္႔ၾကြက္က်စ္ လွဴဒါန္းေတာ္မူလို႔ ဘုရားရွင္က ဆံေတာ္(၈)ဆူ ခ်ီးျမွင့္လိုက္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ
သံဃာမရွိေသးဘူး၊ ဘုရားနဲ႔ တရားကို ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္သူေတြထဲမွာ အေစာဆံုးပုဂိၢဳလ္ေတြ အျဖစ္နဲ႔
ပိဋကတ္မွာ မွတ္တမ္းတင္ခံရတဲ့ ပုဂိၢဳလ္ေတြပဲ။ တပုႆနဲ႔ ဘလိႅကတို႔ဟာ ျမန္မာျပည္ ျပန္လာၿပီး
ဥကၠလာပမင္းႀကီးနဲ႔ တိုင္ပင္ကာ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ကို တည္ထားကိုးကြယ္ ၾကတယ္။ ေဂါတမဘုရားရွင္ရဲ့
ဆံေတာ္ပါတဲ့ ေစတီထဲမွာေတာ့ သက္တမ္းအႀကီးဆံုး ေစတီ ျဖစ္တယ္။ ရဟႏာၱ ဂဝံပတိေထရ္ ပင့္ေလွ်ာက္ခ်က္အရ
ဘုရားရွင္ ဝါေတာ္(၈)ဝါအရမွာ ရဟႏာၱႏွစ္ေသာင္းႏွင့္အတူ သုဝဏၰဘူမိ သထံုကို ဘုရားရွင္ ၾကြလာၿပီး
တရားေဟာတယ္။ စူလပုဏ္၊ မဟာပုဏ္ ကုန္သည္ညီေနာင္တို႔က လက္ေလးသစ္ကို အဖိုးတစ္သိန္း ထိုက္တန္တဲ့
စႏၵကူးႏွစ္ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကို မင္းဘူးခရိုင္လယ္ကိုင္း ေက်ာင္းေတာ္ရာမွာ ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းတယ္။
ေက်ာင္းအလွဴေရစက္ခ်ပြဲကို ဘုရားရွင္ကိုယ္တိုင္ ဝါေတာ္(၂ဝ)ေက်ာ္မွာ ၾကြေရာက္လာၿပီး တရားေဟာၾကားတယ္။
သစၥဗႏၶရေသ့ႀကီး ေတာင္းပန္လို႔ မင္းဘူးမွာ ေျခေတာ္ရာ ခ်ထားခဲ့တယ္။ သာသနာသကၠရာဇ္ ၁ဝ၁
ခုႏွစ္မွာ သေရေခတၱရာျပည္၌ ဒြတၱေဘာင္မင္းႀကီးလက္ထက္ ရဟႏာၱ ၅ဝဝကို ေန႔စဥ္ ပစၥည္းေလးပါး
ေထာက္ပံ့တယ္။ ဓါတ္ေတာ္ ၆ ဆူကို ဌာပနာၿပီး ညည္းညည္း၊
စည္းစည္း၊ ေပါေပါ၊ ေလ်ာေလ်ာ၊ ျမသီတင္း ဆိုတဲ့
ဘုရားေစတီေတြနဲ႔ လက္ရံုးေတာ္ ဓါတ္ကို ဌာပနာတဲ့ ျမင္ဗာဟုေစတီေတြဟာ ယေန႔တိုင္ရွိုေနတဲ့
ဗုဒၶဘာသာ အထိမ္းအမွတ္ေတြ ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အဆက္မျပတ္ တည္ရွိၿပီး အခိုင္အမာ ထြန္းလင္းေနတဲ့
ဗုဒၶဘာသာကေတာ့ သာသနာသကၠရာဇ္ ၂၃၅ ခုႏွစ္မွာ တတိယသံဂါယနာတင္ၿပီး အေသာကမင္းႀကီး ကိုးတိုင္းကိုးဌာန
သာသနာျပဳ လႊတ္တဲ့ အခါမွာ ရွင္ေသာဏနဲ႔ ရွင္ဥတၱရ တို႔ ဦးေဆာင္တဲ့ သာသနာျပဳအဖြဲ႔ဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံ
ေရွးက သုဝဏၰဘူမိလို႔ ေခၚတဲ့ သထံုၿမိဳ႕ကိုေရာက္လာၿပီး သာသနာျပဳခဲ့ၾကတယ္။ ဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္စံၿပီး
ႏွစ္ေပါင္း (၄၅ဝ)ႏွစ္အၾကာ သီဟိုဠ္ကၽြန္းမွာ ပိဋကတ္သံုးပံုကို ေပရြက္ေတြေပၚမွာေရးၿပီး
စတုတၳသံဂါယနာ တင္ေတာ္မူခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီပိဋကသံုးပံု ေပစာေတြကို သထံုရဟန္းေတာ္ေတြက ကူးယူေလ့လာၾကလို႔
ေအာက္ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာ ခိုင္ခိုင္မာမာထြန္းကားေနတယ္။ ျမန္မာသကၠရာဇ္
(၄၁၉) ၁၁ရာစု ေအဒီမွာ အေနာ္ရထာ မင္းေစာက သထံု မႏူဟာမင္းထံက ပိဋကတ္အစံု(၃ဝ)နဲ႔ ပိဋကတ္တတ္
ရဟန္းသံဃာေတြကို ပင့္ေဆာင္ၿပီး တႏိုင္ငံလံုးမွာ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ ျပန္႔ပြားေရးကို ေဆာင္ရြက္ခဲ့တဲ့အတြက္
ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ထိပ္တန္း ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာႏိုင္ငံႀကီး ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ အေနာ္ရထာဟာ အက်ယ္ဆံုးျမန္မာႏိုင္ငံႀကီးကို တည္ေထာင္ႏိုင္ခဲ့သလို
ေထရဝါဒဗုဒၶသာသနာကိုလည္း တႏိုင္ငံလံုး ျပန္႔ေအာင္ ၿဖန္႔ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ႏိုင္ငံတဝွမ္းလံုးမွာ
ႀကီးမားခုိင္ခံ့တဲ့ ေစတီပုထိုးေတြကို တည္ၿပီး သန္႔စင္မြန္ျမတ္တဲ့ ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာ အုတ္ျမစ္ကို
အခိုင္အမာ ခ်ထားခဲ့တယ္။
ဤစာစုကို ဆရာ ဦးေသာင္းလြင္ ေရးသားေသာ မိရိုးဖလာလြန္ဗုဒၶဘာသာ စာအုပ္မွ ထုတ္ႏုတ္ေရးသားထားပါသည္။
No comments:
Post a Comment